Szynka Babci Waleski

Kiedyś już chyba wspominałam, że moja Babcia robiła najlepsze ogórki kiszone na świecie. Od kilkunastu lat (wcześniej też z moją Mamą) próbujemy odtworzyć ich smak ale w 100% nie wychodzi taki jak kiedyś... Już jej niestety o dokładny przepis nie zapytam... 

Niedawno przypomniałam sobie, że jak robiła szynkę na obiad, to specjalnie większość mięsa była tak jakby porwana na strzępy:), mocno przypieczona, super doprawiona. Smakowała mi najlepiej na świecie. Postanowiłam i ja tak przygotować szyneczkę. W smaku podobna, choć Babci była najlepsza - podobnie jak ogórki - ale wygląd chyba identyczny:)

Co potrzebujemy...

- kg szynki wieprzowej

- garść suszonych grzybów

- sól (ok. 1/2 łyżeczki)

- pieprz czarny (kilka szczypt)

- papryka słodka i ostra (po ok. 1/3 łyżeczki)

- liść laurowy

- 2 ziarna angielskie
- zioła prowansalskie (płaska łyżeczka)

- łyżeczka musztardy

- kilka łyżek oleju

Sposób przygotowania:

Szynkę (pokrojoną w grube plastry) marynuję przez kilka godzin w mieszance oleju i musztardy z podanymi przyprawami oraz suszonymi grzybami. Następnie przekładam do większego garnka (z przykrywką) i podsmażam z każdej strony dość konkretnie (prawie ją przypalam).  

Dolewam ok. 1/2 szklanki wody i na małym ogniu duszę. Gdy woda wyparuje, dolewam kolejną porcję. Gdy szynka będzie miękka ,,rwę ją na kawałki,, - takie jak najdrobniejsze ,,nitki,, i bez dolewania wody bardziej przypiekam. Kawałek szynki zostawiam też w większym kawałku. 

Gdy mięso będzie gotowe wyjmuje je na talerz i robię sos. Do pozostałości po przyrządzaniu szynki dolewam wody ok. 1 i 1/2 szklanki, doprowadzam do wrzenia i zagęszczam odrobiną mąki ziemniaczanej i doprawiam odrobiną soli, cukru, ewentualnie ostrą papryką i ziołami. Z gotowanymi ziemniakami i surówką przypominają się dawne, dawne czasy. SMACZNEGO:)